Nani Champy - Schott
Curriculum Vitae
Geboren in 1959 te Ulm (DE)
1980-1984 "Freie Kunstschule" (kunstschool, afdeling keramiek) Nürtingen, FRG
1984-1986 Ecole des Arts Appliqués et des Métiers d'Art, Parijs, Frankrijk
sinds 1986 Atelier bij Claude Champy in Plaisir, Frankrijk,
Lid van de Internationale Academie voor Keramiek
Talrijke tentoonstellingen in musea en galerijen in Frankrijk, Duitsland, Nederland, België, Japan, China...
Werkresidentie in Fuping, China in 2006
1998-2019: organisatie van de " dagen van de keramiek " Place St Sulpice in Parijs
2020: Espace culturel Voison le Bretonneux
2021: Centre céramique Giroussens; Galerie Handwerk in München; St Sulpice Céramique in Parijs; Salon Résonances in Straatsburg.
Publieke collecties:
Sévres, cité de la céramique, Frankrijk
Adrien Dubouché Museum, Limoges, Frankrijk
Grassimuseum, Leipzig, Duitsland
Keramikmuseum Westerwald, Höhr-Grenzhausen, Duitsland
Centrum voor beeldende kunst, Sainsbury, Groot-Brittannië
Inspiratie
“In de 40 jaar dat ik met klei werk, was ik steeds gefascineerd door dit materiaal dat zo soepel en zacht aanvoelt. In mijn, uiteindelijk door het vuur versteende, stukken wil ik de beweging en soepelheid van ruwe klei herstellen.
Mijn werken nodigen uit om aangeraakt en gestreeld te worden.
Sinds enkele jaren maak ik sculpturen van twee elementen (paren, koppels) die in elkaar verstrengeld zijn als levend geworden stenen of in elkaar opgerolde levende wezens.
Het geven van een emotie staat centraal in mijn artistieke bezigheden. Ik probeer vorm te geven aan tederheid, sensualiteit en uitwisseling, maar ook aan tegenstelling en complementariteit.
De natuur in al haar vormen is mijn belangrijkste inspiratiebron. Elk werk draagt de sensaties in zich die ik heb gevoeld tijdens mijn wandelingen in het bos, langs de zee of tijdens het cultiveren van de bloemen in mijn tuin. Ze zijn als edelstenen die een grote emotie dragen.”
In Nani's recente werk is er een bijna taalachtige relatie tussen de stukken, een soort geheime dialoog.
Haar werken vieren de bruiloften waar de hardheid van een blok de zachtheid van een ander blok raakt; het drukt, het streelt of rust erop.
Het resultaat zijn vreemde en toch vertrouwde objecten.
...deze stenen lijken op ons. Ze hebben een huid, ze zijn als bezield met leven. Het zijn verlangende stenen.
(Michel Le Gentil)
Techniek
“Ik besteed veel aandacht aan texturen en kleurenharmonie.
Ik breng glazuren aan in opeenvolgende lagen en brand ze herhaaldelijk tot ik diepe of glinsterende materialen verkrijg.“
